En büyük yaran, en büyük şifandır...

Chiron (Kiron), Mitolojide Kronos ile Philyra'nın istenmeyen, evlilik dışı oğludur. Yarı at yarı insan görünümlüdür. İstenmediği için Apollo ona hem babalık, hem de öğretmenlik yapmıştır. Chiron onunla birlikte bilge bir öğretmen olmayı, şifacılığı ve müzisyenliği öğrenmiştir.

Bir gün öğrencilerinden birisi olan Hercules'in zehirli oku yanlışlıkla ayağına denk gelmiştir. Yarasını iyileştirmek için pek çok şifalı ot keşfetmiştir. Ancak yaptığı otlar, şifa iksirleri hiç bir işe yaramamıştır. Tanrısallığından dolayı da ölememekte, acılar içinde kıvranmaktadır. Bu sırada tanrılardan ateşi çalıp insanlara veren ve Zeus tarafından cezalandırılan Promete'in her gün ciğerini bir akbaba yemektedir. Promete'nin tek kurtuluşu da bir ölümsüzün ona ölümsüzlüğünü vermesidir. Bunu duyan Chiron ona ölümsüzlüğünü vermeyi kabul eder ve ölümlü olur. Böylelikle her ikisi de sonsuz acılarından kurtulur. Bundan etkilenen Zeus ise ona kendi yıldız takımında yer verir.

Chrion'un hem öğrencisi, hem de yakın arkadaşı olan Hercules, istemeden en büyük yarasını açmasına rağmen onunla kavga etmeyi seçmemiş, durumu kabullenip, en doğru yolu bulmaya çalışmış. Pek çok şifalı ot, merhem keşfetmiş, tıpın simgesi olmuştur. Annesi ve babası onu istememesine rağmen, onlardan intikam alıp yakıp yıkmaktansa, ona yol gösteren kişinin öğretilerini en iyi şekilde öğrenmiş, bir öğretmen, bilge ve kahin olmuştur. Ölümsüzlüğünden vaz geçerek, hem başkasına hem de kendisine sonsuz şifa kapısını açmış ve gökyüzündeki yerini almıştır.

Chiron Koç burcunda uzuuunnn bir süre seyahat edecek. Mars'ın da Koç burcunda yıl sonuna kadar seyahatini düşünürsek, bu ikili oldukça yakın ilişki içinde bulunacak. 14 Temmuz günü başlayan buluşma, 20 Temmuz günü Yeni Ay ile birlikte zirve yapacak. Çocukluktan gelen ve hiç kapanmadığını düşündüğümüz yaralar tetiklenip, büyük öfke sellerine kapılabiliriz. Gereksiz kahramanlıklar peşinde koşup, orta yolları göremeden burnumuzun dikine gidebiliriz. İşte o zamanlarda Chiron'un hikayesini hatırlayın. Bazen en yakınlarımız bizi istemeden yaralayabilir. Belki de kendimizden uzaklaştırdığımız, ötekileştirdiğimiz parçamız, bizim en iyi pusulamız olabilir. En çok tutunduğunuz şeyi bıraktığımızda, zannettiğimiz kadar kötü bir senaryo karşınıza çıkmayabilir, hatta bizi dönüştürebilir. Anne-babalarımız da hata yapabilir ve yaptıkları hatalar illaki bizi kurban durumuna düşürmek zorunda olmayıp, farklı ufuklara vesile olabilir.

En büyük şifa, en büyük yaraların ardından gelir. Kırılan kalpteki desenlerdir belki de kişiyi özel yapan. Yaşadığınız, yaşayacağınız ne olursa olsun, iyileşmenin yolu yıkıp dökmekten ziyade, en doğru yolu bulmaktır. Kalbimizi sonsuz ihtimallere açtığımızda da, kendisi yolunu bulacaktır zaten...